PELABURAN DALAM ISLAM

BY: SITI HAJAR BINTI KAMARUDIN

Antara salah satu sebab manusia dilahirkan di dunia ini ialah bertaqwa kepada Allah dan dalam ingin menunaikan tanggungjawab itu, adalah satu kewajipan kita sebagai manusia untuk menuntut ilmu yang diperlukan. Contoh yang boleh diketengahkan ialah aktiviti jual beli dalam kehidupan seharian  kita.  Kita haruslah berusaha menuntut ilmu perniagaan yang termaktub dalam Al-Quran agar kita dapat membezakan antara unsur jual beli  yang diperbolehkan  atau yang dilarang. Kalau tidak, nescaya kita akan terjerumus dalam perkara yang haram tanpa kita sedari. Seperti yang dihuraikan Umar r.a.,

“Tidaklah berjual-beli, selain orang yang berpengetahuan ilmu fiqah. Kalau tidak, dia akan memakan riba. Dengan kemahuannya atau tidak dengan kemahuannnya.”

Konklusinya, wajiblah kita melengkapkan diri dengan ilmu pengetahuan sebelum kita memulakan sesuatu usaha. Elakkan diri daripada terlibat dalam perkara perkara yang dilarang oleh agama Islam kerana sesungguhnya Allah Maha Melihat.

Definisi.                                                                                      

Tanpa melengahkan masa, topik yang akan dibincangkan hari ini ialah pelaburan. Untuk pengetahuan semua, pelaburan juga adalah sebahagian daripada perniagaan yang dibenarkan dalam Islam. Pelaburan (Al-Qiradh) ialah tindakan meletakkan dana bagi satu tempoh yang ditetapkan dengan mengharapkan pulangan pada masa akan datang iaitu memperoleh hasil daripadanya dan ia adalah salah satu kaedah mengembangkan harta. Namun, perlulah kita ingat, hasil pelaburan itu tidak semestinya positif kerana risiko pelaburan adalah tinggi. Oleh itu, kita perlulah mendalami ilmu pelaburan sebelum melabur dalam sesuatu perkara. Antara dua kontrak syariah yang popular dan berkaitan dengan pelaburan ialah Musyarakah dan Mudharabah.

Ciri-ciri pelaburan dalam Islam

a)      Aktiviti pelaburan yang dilakukan mestilah halal dan dibenarkan oleh syariah

b)      Modal pelaburan haruslah disediakan oleh salah seorang atau kedua-dua orang dalam sesebuah perkongsian berdasarkan bentuk kontrak yang telah disediakan.

c)      Modal haruslah dalam bentuk wang dan sekiranya aset diterima sebagai modal perniagaan, maka ia adalah satu kemestian untuk kita beri nilaian kepada aset itu berdasarkan nilai semasa dan tertakluk kepada penurun nilai.

d)     Keuntungan perlulah dalam bentuk peratus atau bahagian. Sebagai contoh, pembahagian keuntungan 50:50 atau 60% untuk pelabur dan 40% untuk peniaga atau mana- mana nisbah yang dipersetujui oleh kedua dua pihak. Adalah menjadi satu kesalahan jika pemilik modal menetapkan keuntungan dalam jumlah tertentu. Contohnya, “Keuntungan untuk kamu adalah RM 150 dan selebihnya adalah untuk aku. “

e)      Jika berlaku kerugian, maka ia mestilah ditanggung oleh kedua-dua pihak yang berkongsi kerana Islam tidak membenarkan satu pihak menindas satu pihak yang lain.

f)       Setiap pihak mempunyai hak dan tanggjungjawab yang perlu diperjelaskan dalam perjanjian untuk mengelak berlakunya perselisihan faham.

g)      Setiap pihak boleh membatalkan kontrak perkongsian, tetapi boleh disyaratkan cara pembatalan itu dan sekiranya ini telah dimasukkan dalam perjanjian, ia telah mengikat kedua-dua pihak.

Sebagai akhir kata, jika kita hendak melabur dalam sesuatu perkara, kita perlu mematuhi rukun-rukun pelaburan yang dibenarkan dalam agama Islam. Kita juga haruslah mengelakkan diri daripada melabur dalam aktiviti pelaburan yang haram kerana hasil pelaburan itu juga akan menjadi haram.